پرده ی آخر :-)

سلام

1- قبل از هر حرفی، از محسن باقرلوی بزرگ و دوست داشتنی و از بابک اسحاقی عزیز کمال تشکر را دارم. بابت تمام این سال هایی که بدون منت، با سعه ی صدر و در کمال صبوری، بزرگوارانه دقایق گرانبهایی از زندگی شان را پای نشاندن لبخند روی لبان آدم های اینجا گذاشتند و بدون اغراق وبلاگستان و ما آدم وبلاگی ها، شمار زیادی از خاطرات خوش و روزها و شب های شیرینمان را مرهون و مدیون این دو نفر هستیم. بدون تعارف کمترین فایده ی برگزاری این مسابقه برای آدمی مثل من این بود که اقل کم از این به بعد ارزش خاطرات و دوستی ها و اشک ها و لبخندهایی که یک یک شان را مدیون این دو عزیز هستم بیشتر خواهم دانست. ارزش این دو نفر را هم...

2- باز هم ممنون از بابک عزیز بابت ایده ی برگزاری این "دوئل" دوستانه و همینطور بابت کمک ها و راهنمائی هایش طی این چند شب. و ممنون از سکوت عزیز بابت مطرح کردن ایده ی برگزاری مسابقه. ایده ی بسیار خوبی بود، به صورت بالقوه. امیدوارم ضعف ها و کاستی هایی که در اجرای این ایده ی خوب وجود داشت بر من و توانایی های ناچیزم ببخشد :-)

3- بر خلاف قراری که با صفحه ی تنظیمات ِ نظرسنجی در بلاگ اسکای گذاشته بودم، باکس نظرسنجی راس ساعت 24 غیر فعال نشده بود. اما با کمک سه نفر از دوستان متوجه شدم که تا زمان مقرر شده جهت پایان نظر سنجی، داستان شماره ی 15 به قلم "پیرامید" حائز اکثریت آرا بوده است (لدفن جهت دریافت جایزه ای که قولش را داده بودیم یک راه تماس، به صورت کامنت خصوصی، مرقوم بفرمائید)

اما بر خودم واجب می دانم از مجید شمسی پور عزیز، نویسنده ی داستان شماره ی هشت، صمیمانه تشکر کنم بابت این که این خانه و این دوست کوچک خود را قابل دانست و دست خط و رد ِ قلم دوست داشتنی و خواندنی اش را برایم فرستاد تا در کنار دوستانم بخوانیم و محظوظ شویم، بی تعارف. امیدوارم ایشان هم تمام کاستی ها و نواقص این چند شب را  -به عنوان یک محفل دوستانه که هدف اصلی آن، لااقل از نگاه این جانب، چیزی ورای مسابقه و رقابت بود- بر من ببخشاید. 

4- شما را نمی دانم، اما برای خودم این چند شب کم نکته و پند و درس ِ آموختنی به همراه نداشت. مثلا این که تکرار بعضی تجربه ها توی زندگی، عجیـــــــــــــب بوی حماقت می دهند. یا مثلا این که خیلی از ما آدم های شعار زده ای هستیم که نظم و مقررات و باید و نباید ها را صرفا برای جامعه ای می خواهیم که هیچ زمان و هیچ کجا خودمان را عضوی از آن جامعه ندانسته و نمی دانیم. لذا مدام به خودمان حق می دهیم که با قانون، با حقوق آدم های دیگر و با ساده ترین هنجارهای رفتاری کلنجار برویم. معلم اخلاق نیستم، قصد موعظه هم ندارم. گلایه ها و درددل هایی که تا قبل از این، در مورد اتفاقات این چند شب، قصد گفتن شان را داشتم را هم درز می گیرم و گوشه ای از همین نیمه شب برفی ِ قشنگ چال می کنم. فقط آن رفقایی که این چند شب، از ضعف سیستم نظردهی، ولو به اندازه ی یک رای نا صواب، سوء استفاده کردند و محض شوخی یا به هر دلیل و بهانه ی دیگری شیطنت نمودند و حقی را ضایع کردند این را از من به یادگار داشته باشند که: "اخلاق، یعنی خود ما. یعنی عینیت افعال ما. یعنی تک تک اعمال و عکس العمل هایی که این اعمال در پی خواهند داشت و شک نداشته باشید که این عمل و عکس العمل ها، پکیج اخلاقیات را در جامعه ای که در آن زندگی می کنیم شکل می دهند. اگر روزی، هر کدام از ما، هر جایی از روزمره هایش احساس کرد که از زندگی در جامعه ای بی اخلاق، بی نظم و ناهنجار با آدم هایی خودخواه و بی ملاحظه و هرج و مرج طلب آزرده خاطر است و احساس تهوع می کند بد نیست قبل از آه و ناله و شعار دادن های سطحی و قبل از هر کار دیگری، نگاهی به رفتار خود بیاندازد. بی گمان جواب خیلی از سوال هایمان را بین رفتارهای خودمان خواهیم یافت." (البت که این ها را قبل از هر کس دیگری با خودم هستم)

5- قرارمان بر این بود که بعد از معرفی بهترین داستان، داستان ها با اسم نویسنده معرفی شوند و به نقد گذاشته شوند. فقط محض این که خلف وعده نکرده باشم کامنتدونی این پست تا ساعت 24 روز جمعه باز و پذیرای انتقادات منصفانه و محترمانه ی شما دوستان در مورد داستان ها است. این شما و این هم معرفی نویسندگان داستان ها:

داستان شماره 1 ... فرشته // داستان شماره ی 2 ... خاموش// داستان شماره ی 3 ... نیمه جدی// داستان شماره ی  4... جودی آبوت// داستان شماره ی 5 ... جعفری نژاد// داستان شماره ی 6 ... سکوت// داستان شماره ی 7 ... حامد// داستان شماره ی 8 ... مجید شمسی پور// داستان شماره ی 9 ... مریم راد// داستان شماره ی 10 ...رهگذر// داستان شماره ی 11 ... دنیا کاظمی// داستان شماره ی 12 ... آزی// داستان شماره ی 13 ... ترنم باران// داستان شماره ی 14 ... ایران دخت// داستان شماره ی 15 ... پیرامید// داستان شماره ی 16 ... دلارام// داستان شماره ی 17... مهرداد// داستان شماره ی 18 ... قاصدک (نمی دونم چرا لینک نمی شی قاصدک جان)//

ضمن این که نقدی بر نوشته ی دوستانم ندارم، اما به شخصه نوشته ی شماره ی هشت و شماره ی یازده را بیشتر از باقی پایان ها پسندیدم.

5- باز هم ممنون از تمام دوستانی که این چند شب این خانه و من ِ کمترین را همراهی کردند. امیدوارم از این چند شب خاطره ی خوبی برایتان رقم خورده باشد.

6- و حرف آخر این که: به شدت سکوت را مشتاقیم، خودم و این خانه. مدتی را این جا نخواهم نوشت. درست نمی دانم تا کِی. فقط این که همیشه و همه جا ممنون محبت هایتان بوده، هستم و خواهم بود.

عزت زیاد، یا علی...