اندر احوالات "یک اردیبهشتی تمام عیار"
آن عطر و طعم چای را عاشق، آن که هست از هر بدی فارغ، آن رنگین کمان بلاگستان، آن که یکرنگ است در جمع دوستان، آن نگارنده ی متن های طولانی و پر واژه، فهیمه ی مکرمه، بانو "تیراژه"، از فرهیختگان عصر حاضر بود و زبان از بیان فضائلش قاصر بود و یک تنه به هر میدان نبردی ناصر بود.
نقل است چو چشم به دنیا گشود سه روز و سه شب هیچ نخورد و فغان بسیار کرد و بی تابی از حد گذراند. نزدیکان را دل بشورید و ناگزیر خبر به حکیم بردند. حکیم بر بالینش حاضر همی شد و هر آن چه در خورجین دانش و حکمتش داشت به کار همی بست، لیکن موثر نیافتاد و طفل لب به ناله فرو نبست. مستاصل و وامانده بالای گهواره ی طفل بنشست و کاسه ای چای طلب کرد تا گلویی تر و نفسی تازه کند و دمی بیاندیشد بلکم خدعه ای موثر به کار بندد. کاسه ی چای بیاوردند و حکیم کاسه بگرفت و به سمت دهان ببرد که ناگهان چشمان طفل کاسه را میان زمین و هوا بدید و شامه اش عطر چای بپسندید و به چشم بر هم زدنی کاسه را از دستان حکیم قاپید و محتویاتش را یک نفس نوشید و با گوشه ی لبانش به ریش حکیم همی خندید...
گویند روزی یکی از مریدانش بانو تیراژه -کثر الله امثاله- را پرسید: "بانو! این میزان اشتیاق به سفر که در شما دیدمی در هیچ کس دیگر سراغ نداشتمی اما جسارتا من را بگویید از چه روی فقط قصد سفر به لاهیجان و سریلانکا می کنید از پی هم؟!!"
بانو آهی جگر سوز کشید و بر حماقت شاگرد بخندید و پاسخ وی این گونه بداد که: "جایی که مزرعه ی چای به بار نیاید، ارزش سفر کردن نشاید"
از بانوی ما کتب و رسالات کثیر به جای مانده است که از مهمترین آن ها می توان به رساله ی "اُشرب الشای مع القوری الی اللقاء گوریل انگوری" اشاره کرد که اهل فن بر فصل الخطاب بودن این رساله در مبحث "بادی بیلدینگ بر پایه ی فواید چای" متفق القول اند.
آورده اند عزرائیل علیه السلام چو مامور شد به ستاندن جانش، با اکرام و احترام بسیار به خدمتش رسید و رخصت همی خواست. بانو پشت چشمی نازک کرد و تقویم رو میزی اش را تورّق نمودی و پاسخ داد: "نقلی نیست فقط امانم ده تا کامنتی به یادگار در ذیل پست دوستانم بنگارم" حضرتش امان داد و بانو کامنتی بنگاشت در 463 خط و 464 مرتبه اصلاحش کرد و 465 دفعه به وسواس بازخوانی اش نمود و این میان عزرائیل ناغافل بمُرد و آخر الامر بانوی ما کلید ارسال کامنت را نفشرد...
+ تولدت مبارک بانوی رنگ ها، آسمانِ بودنت همیشه رنگین کمانی
نقل است چو چشم به دنیا گشود سه روز و سه شب هیچ نخورد و فغان بسیار کرد و بی تابی از حد گذراند. نزدیکان را دل بشورید و ناگزیر خبر به حکیم بردند. حکیم بر بالینش حاضر همی شد و هر آن چه در خورجین دانش و حکمتش داشت به کار همی بست، لیکن موثر نیافتاد و طفل لب به ناله فرو نبست. مستاصل و وامانده بالای گهواره ی طفل بنشست و کاسه ای چای طلب کرد تا گلویی تر و نفسی تازه کند و دمی بیاندیشد بلکم خدعه ای موثر به کار بندد. کاسه ی چای بیاوردند و حکیم کاسه بگرفت و به سمت دهان ببرد که ناگهان چشمان طفل کاسه را میان زمین و هوا بدید و شامه اش عطر چای بپسندید و به چشم بر هم زدنی کاسه را از دستان حکیم قاپید و محتویاتش را یک نفس نوشید و با گوشه ی لبانش به ریش حکیم همی خندید...
گویند روزی یکی از مریدانش بانو تیراژه -کثر الله امثاله- را پرسید: "بانو! این میزان اشتیاق به سفر که در شما دیدمی در هیچ کس دیگر سراغ نداشتمی اما جسارتا من را بگویید از چه روی فقط قصد سفر به لاهیجان و سریلانکا می کنید از پی هم؟!!"
بانو آهی جگر سوز کشید و بر حماقت شاگرد بخندید و پاسخ وی این گونه بداد که: "جایی که مزرعه ی چای به بار نیاید، ارزش سفر کردن نشاید"
از بانوی ما کتب و رسالات کثیر به جای مانده است که از مهمترین آن ها می توان به رساله ی "اُشرب الشای مع القوری الی اللقاء گوریل انگوری" اشاره کرد که اهل فن بر فصل الخطاب بودن این رساله در مبحث "بادی بیلدینگ بر پایه ی فواید چای" متفق القول اند.
آورده اند عزرائیل علیه السلام چو مامور شد به ستاندن جانش، با اکرام و احترام بسیار به خدمتش رسید و رخصت همی خواست. بانو پشت چشمی نازک کرد و تقویم رو میزی اش را تورّق نمودی و پاسخ داد: "نقلی نیست فقط امانم ده تا کامنتی به یادگار در ذیل پست دوستانم بنگارم" حضرتش امان داد و بانو کامنتی بنگاشت در 463 خط و 464 مرتبه اصلاحش کرد و 465 دفعه به وسواس بازخوانی اش نمود و این میان عزرائیل ناغافل بمُرد و آخر الامر بانوی ما کلید ارسال کامنت را نفشرد...
+ تولدت مبارک بانوی رنگ ها، آسمانِ بودنت همیشه رنگین کمانی