حتی الامکان "سیب زمینی" نباشید
بعضی آدم ها شبیه پیاز هستند: در عین سادگی پیچیده اند، لایه لایه و تو در تو. سعی در شناختنشان، سعی باطل است. گاهی می بینی خودشان هم مغلوب پیچیدگی خودشان شده اند. گاهی می بینی برای خودشان هم غریبه اند و خنده دار این که گاهی این غریبگی حتی آزارشان هم می دهد.
بعضی آدم ها شبیه پیاز هستند: تمام وجودشان "مغز" است. پوسته ی روی هیکلشان را که کنار می زنی چه از درون، چه از بیرون کلهم مغزند. منطق گرایی از سر و گوش و حلق بینی شان شرّه می کند. مغز تمام بودنشان را پر کرده است و خب در چنین شرایطی نمی توان از "احساس" آن قدرها هم انتظار خود نمایی داشت.
بعضی آدم ها شبیه پیاز هستند: تفاوت چندانی نمی کند توی نعلبکی روی میز باشند یا گوشه ی اتاق لم داده باشند به مخدّه، بودنشان برای ضد عفونی کردن دنیای پیرامونشان یک راه حل است.
بعضی از آدم ها هم شبیه پیاز هستند: ظاهرا بد بو، اما سرشار از خاصیت...
این وسط همیشه عده ای هستند که انتخابشان "سیب زمینی" بودن است حتی با علم به این موضوع که یک پاتیل روغن داغ انتظارشان را می کشد.
بعضی آدم ها شبیه پیاز هستند: تمام وجودشان "مغز" است. پوسته ی روی هیکلشان را که کنار می زنی چه از درون، چه از بیرون کلهم مغزند. منطق گرایی از سر و گوش و حلق بینی شان شرّه می کند. مغز تمام بودنشان را پر کرده است و خب در چنین شرایطی نمی توان از "احساس" آن قدرها هم انتظار خود نمایی داشت.
بعضی آدم ها شبیه پیاز هستند: تفاوت چندانی نمی کند توی نعلبکی روی میز باشند یا گوشه ی اتاق لم داده باشند به مخدّه، بودنشان برای ضد عفونی کردن دنیای پیرامونشان یک راه حل است.
بعضی از آدم ها هم شبیه پیاز هستند: ظاهرا بد بو، اما سرشار از خاصیت...
این وسط همیشه عده ای هستند که انتخابشان "سیب زمینی" بودن است حتی با علم به این موضوع که یک پاتیل روغن داغ انتظارشان را می کشد.