کالبد شکافی یک نظریه ی مشکوک

به عنوان نگارنده ی این سطور اعتراف می کنم تا همین چند لحظه قبل مشغول تصور کردن عکس العمل جامعه ی میمون ها بودم وقتی روزی در اواسط دهه ی پنجم قرن نوزدهم میلادی بعد از بیدارشدن از خواب عصرگاهی روی درختان بلند جنگل های منطقه ی گرم و استوایی با خبر شدند که یکی از ابناء بشر که هم نوعانش " چارلز رابرت داروین " می نامندش مدعی وجود ارتباط خویشاوندی بین اسلاف خود و پدران آن ها شده و بدین شکل سعی در بهره مندی از مزایای احتمالی " میمون بودن " دارد . 

تقریبا اطمینان دارم احتمال این که فرصتی دست دهد تا طی یک ملاقات حضوری با یکی از میمون هایی که آن روزها بودند از وی در مورد حس و حالش در لحظه ی شنیدن این ادعا بپرسم نزدیک به صفر است چون ضمن این که از منابع موثق شنیده ام میمون ها به هیچ عنوان اهل رسانه ای کردن مسائل شخصی و میان گروهی خود نیستند ، اصولا بعید می دانم هیچ بازمانده ای از آن نسل از میمون ها در قید حیات باشد ( که اگر هم باشد به دلیل کهولت سن و فراموشی و عوارض معمول پیری حرف چندانی برای گفتن نخواهد داشت )

راستش را بخواهید هر اندازه بیشتر به مقاصد آقای داروین برای طرح چنین نظریه ای فکر می کنم دلایل عقلانی کمتری می یابم . ضمن این که به عنوان موجودی که خواسته یا ناخواسته در گروه " انسان " ها طبقه بندی شده است دلایل موجه و محکمه پسندی در جهت اثبات عدم قطعیت نظریه ی چارلز رابرت و به منظور زدودن غبار تردید از چهره ی این شبهه ی تاریخی مشترک بین " جوامع بشری " و میامین * دارم که در ادامه ی مطلب به اختصار به بیان این ادله می پردازم .

1- میمون ها بر خلاف آدمیزاد بهره ی چندانی از حس جنگجویی نبرده اند و ترجیح می دهند مشکلات و اختلاف نظرهایشان را به صورت مسالمت آمیز و در حال نوشیدن شیرِ نارگیل روی شاخه های پیرترین درخت جنگل حل و فصل نمایند . مستندات بسیاری نشان می دهند که میمون ها هیچ اصراری به ساخت و گسترش سلاح های کشتار جمعی ندارند و حتی در موارد نادری که اختلافات فی ما بین آن ها با بحث و گفتگو مرتفع نمی شود و ناگزیر به درگیری های خفیف میان گروهی می شوند ، جهت دفاع صرفا به استفاده از نارگیل های تاریخ مصرف گذشته بسنده می نمایند .

2- میمون ها بر خلاف آدمیزاد به قوانینی که خودشان وضع کرده اند احترام می گذارند . حتی اگر این قانون در چهارچوب ضوابط نا فرم و نه چندان عادلانه ی " قانون جنگل " باشد . به شخصه بعید می دانم هیچ میمونی مثلا برای رسیدن به مقصد مورد نظرش مجبور به تحمل ساعت ها ترافیک و توقف مکرر پشت چراغ قرمز باشد اما ایمان دارم حتی اگر اینطور بود بازهم جمعیت میمون هایی که راضی به شکستن قانون می شدند قابل مقایسه با آدم ها نبود .

3- میمون ها بر خلاف آدمیزاد به " لذت بصری " اعتقاد چندانی ندارند . گواه این ادعا هم این که هیچگاه هیچ میمونی را ندیدم که مشغول چشم چرانی باشد یا این که تمام پس انداز چندین ساله اش را صرف عمل های زیبایی متعدد نماید .

4- میمون ها بر خلاف آدمیزاد به قلمرو و حس مالکیت یکدیگر احترام می گذارند و دزدی در میان آن ها رواج چندانی ندارد . هر چند طی آخرین ملاقاتم با یک جامعه ی آماری کوچک از میمون ها که جلوی یکی از قفس های باغ وحش تهران صورت پذیرفت با چشم خود شاهد بودم که میمون جوانی با زیرکی و فرصت طلبی تمام یک عدد موز را از دست یکی دیگر از میمون های داخل قفس ربود و متواری شد اما به جد اعتقاد دارم این ناهنجاری اخلاقی هم به احتمال فراروان به دلیل تربیت ناصحیح مربیان باغ وحش بوده و اگر آن میمون بخت برگشته هم شانس زندگی در طبیعت و بزرگ شدن بین هم نوعان خود را می داشت این چنین رفتار بزهکارانه ای را از خود بروز نمی داد . 

این موارد به انضمام چند مورد که بیانشان ضرورت کمتری دارد و ضمنا در حوصله ی این مقال هم نمی گنجد دلایلی بودند که طی این مدت در جهت رد نظریه ی تکامل داروین به مغز نه چندان قابل اعتماد بنده رسید . در آخر به این مهم اقرار می کنم که وجود برخی از مشترکات رفتاری بین انسان ها و میمون ها رد کردن صد در صدی این نظریه را تا حد زیادی سخت می نماید . میل فراوان انسان ها به تمسخر و دست انداختن هم نوعانشان از این دست مشترکات رفتاری می باشد . 

* میامین : جمع مکسر میمون است طبق دستور زبان خودم

پی نوشت : شما را توصیه می کنم به خواندن پشت پرچین دانیال ، به جد که در این زمانه ی قحطی ، نوشته هایش ممد حیات است و مفرح ذات