جور دیگر باید دید ... شاید

یک شب تا صبح بیداری کشیدن ، آن هم به لطف معده ی عصیانگری که درد را بدون کمترین ملاحظه و در نظر گرفتن سی سال حق آب و گل از دستگاه گوارش ام به مقصد اقصی نقاط بدن صادر می کرد کافی بود برای فهم این واقعیت که به عنوان یک شِبه آدمیزاد ساختار دستگاه گوارشم تفاوت های بنیادین با دستگاه گوارش مارهای پیتون دارد و دقیقا به همین دلیل بسیار محتمل است که " بلعیدن " بهترین شیوه ی غذا خوردن برای من نباشد .

بلافاصله بعد از آن درد جانکاه و آن تجربه ی مزخرفِ شب بیداری تصمیم گرفتم طی یک معاهده ی دو سر بُرد با معده ی گرام ضمن کاستن از حجم کاری ایشان ، در حال تناول غذا به محتویات دهانم شانس بیشتری برای معاشرت با دندان ها بدهم و عجله ای برای فرو دادنشان نداشته باشم که فرو دادن سرنوشت محتوم آن بخت برگشته هاست و ناگزیرند از پذیرش آن ... در عوض معده جان متعهد شدند زین پس کمتر سر ناسازگاری بگذارند و سر به راه شوند .
به عنوان راقم این سطور و یکی از طرفین این معاهده مفتخرم به حضور انور تان برسانم تا لحظه ی نگاشته شدن این خطوط هر دو طرف این معاهده بر مفاد آن پایبند بوده و شکر خدا همه چیز در امن و امان است ... بعد از آن روز لذت غذا خوردن برایم دو چندان شده ، از آن روز با مزه ها ، با مزه کردن آشنا شده ام

و اما الغرض؛

داشتم فکر می کردم به شباهت های دیدن و بلعیدن ، به این که چه قدر خوب است عادت کنیم به مزه مزه کردن تصاویری که می بینیم ...

به این که " دیدن " محصول یک فرایند کاملا مکانیکی است . محصول جاری شدن تصاویر از دریچه ی چشم ها به مجرای اعصاب بینایی و سرازیر شدنشان به مغز جهت تجزیه و تحلیل اولیه ...

اما نگاه کردن یعنی منطق بصری ، یعنی تصفیه ی تصاویر داخل حوضچه ی خوش بینی ها و بدبینی های مان ، یعنی آغشته شدن تصاویر به آنزیم های مختلف ِ " بینش " آدمیزاد ، یعنی جاری شدن تصاویر در رگه های شعور آدمی ... فکر می کردم به این که برای " نگاه کردن " نیازمندیم به اطلاعات و شناخت ...

حالا برویم سراغ عکس های پست قبل و تفاوت هایشان از نگاه من که البته با توجه به این که از تاریخ دقیق گرفته شدن عکس ها مطلعم کارم کمی آسانتر بود . عکس سمت راست مربوط است به شب عروسی آقای پدر و خانم جان یعنی دقیقا " هفدهم خرداد 1358 " و عکس سمت چپ را بیستم شهریور امسال گرفتیم .

1- جوان تصویر سمت راست دلش گرم است به تحولات ماه های اخیر ، پرونده ی کوچیدنش به ینگه دنیا را بوسیده و انداخته کنار و در رویاهایش اینجایی که ایستاده را مستعد ترین نقطه ی دنیا برای " بهشت شدن " می داند اما مرد تصویر سمت چپ نا امید از بهشت رویاهایش با جدیت کوچیدن را به فرزندانش پیشنهاد می کند .

2- جوان تصویر سمت راست نگاهش به آینده است و به لحظه ای که در آن قرار دارد می خندد اما مرد تصویر سمت چپ نگاهش به گذشته است و این طور که پیداست دلیلی هم برای خندیدن پیدا نمی کند ، پس لبخند می زند .

3- جوان تصویر سمت راست با " یارانه "  بیگانه است و مرد تصویر سمت چپ با " رایانه "

4- جوان تصویر سمت راست روزی 8 ساعت کار می کند و مرد تصویر سمت چپ روزی 12 ساعت

5- به فاصله ی دکمه ها در عکس سمت راست توجه کردید ؟

مرد تصویر سمت راست ، بی خبر از مفقود شدن دکمه ی پیراهن دامادی اش به دوربین لبخند می زند اما مرد تصویر سمت چپ ، بعد از آن شب کسی را دارد که حواسش به همه چیز هست ، حتی به دکمه ی پیراهنش